Voor Thomas van Aquino moet elke uitwerking een oorzaak hebben. Niets komt tot bestaan uit niets. Dit eenvoudige, maar onbetwistbare principe is de basis voor zijn vijf bewijzen voor het bestaan van God. Er moet een allereerste oorzaak zijn die alle werkingen in beweging zet. En deze allereerste oorzaak is God: “Er moet een eerste beweger zijn die boven alles bestaat en die noemen wij God.”
Hij erkende ook de realiteit en objectiviteit van de natuur. De menselijke natuur beschrijft ieder van ons en moraliteit is eenvoudigweg een manier van handelen die zowel in overeenstemming is met onze natuur, als die natuur vervolmakend.
“Hoe kan het dat de miljarden sterren in zo’n harmonie leven,” vroeg hij, “terwijl de meeste mensen nauwelijks een minuut kunnen leven zonder in hun gedachten de oorlog te verklaren?”
Een van de belangrijkste bijdragen van Thomas van Aquino in zijn tijd was het vaststellen van de harmonie tussen geloof en rede. Zowel geloof als rede hebben betrekking op dezelfde God. Een christen zou belachelijk overkomen, zo stelde hij, als hij een geloofsdogma zou presenteren dat door de wetenschap werd tegengesproken.
Als man van evenwicht beschreef Thomas van Aquino barmhartigheid zonder rechtvaardigheid als “de moeder van de ontbinding”, terwijl rechtvaardigheid zonder barmhartigheid “wreedheid” is.
Lezing volledige tekst van harte aanbevolen!
