February 29th: Saint Oswald of Worcester - He died while washing the feet of the poor.

Oswald of Worcester (died 29 February 992) was Archbishop of York from 972 to his death in 992. He was of Danish ancestry, but brought up by his uncle, Oda, who sent him to France to the abbey of Fleury to become a monk. After a number of years at Fleury, Oswald returned to England at the request of his uncle, who died before Oswald returned. With his uncle's death, Oswald needed a patron and turned to another kinsman, Oskytel, who had recently become Archbishop of York. His activity for Oskytel attracted the notice of Archbishop Dunstan who had Oswald consecrated as Bishop of Worcester in 961. In 972, Oswald was promoted to the see of York, although he continued to hold Worcester also.

As bishop and archbishop, Oswald was a supporter and one of the leading promoters (together with Æthelwold) of Dunstan's reforms of the church, including monastic reforms.[1] Oswald founded a number of monasteries, including Ramsey Abbey, and reformed another seven, including Winchcombe in Gloucestershire and Pershore and Evesham in Worcestershire. Oswald also switched the cathedral chapter of Worcester from secular clergy to monks. While archbishop, he brought the scholar Abbo of Fleury to teach, and he spent two years in England, mostly at Ramsey. Oswald died in 992, while washing the feet of the poor. A hagiographical life was written shortly after his death, and he was quickly hailed as a saint.

Peccantem me quotidie - Tomas Luis de Victoria

R. Parsons: Peccantem me quotidie

EWTN - Vatican Unveils the Holy Lance: A Solemn Tribute to the Soldier of Faith, Saint Longinus

Gedeelte artikel van Jacob Stein - EWTN Vatican

The Holy Lance, also known as the Lance of Longinus, holds a significant place in Christian tradition as the weapon believed to have pierced the side of Jesus during his crucifixion. Tradition holds that the Vatican Basilica has the jealous custody of a relic that is part of the Holy Lance. 

The Gospel of John provides the sole biblical reference to this event, recounting that a Roman soldier named Longinus, on the eve of the Sabbath, ensured Jesus' death by piercing him in the side with a lance. This act, as described in John 19:34, has sparked centuries of reverence and fascination across Europe and inside the Vatican.

The diverse narratives surrounding Saint Longinus highlight the widespread devotion and the impact of his acts recorded in the Gospel of St. John and in legends that go beyond the scriptural tradition.

The statue of Saint Longinus, sculpted by Gian Lorenzo Bernini and housed in Saint Peter's Basilica, stands as a testament to his role in Christian history. The statue is one of four statues standing in the pillars' niches supporting Michelangelo's dome. 

In the Vatican, a special ceremony takes place in St. Peter's Basilica during the first week of Lent. On the eve of the second Sunday of Lent, the canons of St. Peter's Basilica gather with the Archpriest of the Basilica, presently Mons. Mauro Gambetti, and with concelebrating priests and the other ministers. They process to the High Altar, presently under restoration, which marks the tomb of St. Peter. They meet the faithful at the foot of the altar, who are waiting for the liturgy to begin. 

The celebrant begins with the opening prayer and incenses the procession cross, which bears the corpus of Christ. The choir sings the litany of the Saints until the intonation of "Saint Peter, pray for us," which is sung three times in honor of the "station," which is kept on this day in Lent. Each day during Lent, the local Church of Rome pilgrimages to a different tomb of a martyr. This pilgrimage is called the Roman Station Church pilgrim itinerary. 

Saint Isabel of France — February 26th

Sainte Couronne : l'ostension avant son retour à Notre-Dame - H. Doornenkroon wordt getoond en vereerd voor het laatst in de Saint-Germain-l`Auxerrois op weg naar de terugkeer in de Notre Dame in december aanstaande.

L'église Saint-Germain-l`Auxerrois de Paris accueille pour la dernière fois depuis l'incendie de Notre-Dame en 2019 l'ostension et la vénération de la Sainte-Couronne d'Épines du Christ. La relique doit retrouver sa place habituelle à la cathédrale Notre-Dame de Paris en décembre 2024.

De doornenkroon is de kroon gemaakt van de takken van een doornstruik en gegeven aan Jezus Christus, na de geseling in opdracht van de Romeinse landvoogd Pontius Pilatus. Jezus zei dat hij koning was en daarom trokken de soldaten Hem een purperen mantel (volgens Mattheus scharlaken) aan en zetten ze Hem een doornenkroon op het hoofd, om Hem te bespotten.

De gebeurtenis wordt in de Bijbel vermeld in Matteüs 27:29, Marcus 15:17 en Johannes 19:1-5.

In 1239 verkocht Boudewijn van Namen, keizer van het Latijnse Keizerrijk, een doornenkroon aan koning Lodewijk IX van Frankrijk, bijgenaamd de heilige. Hierna verkreeg Lodewijk nog enkele belangrijke relikwieën, waaronder een deel van het kruis van Christus. Voor deze schatten liet Saint-Louis van 1243 tot 1248 de beroemde Sainte-Chapelle bouwen. Het bedrag dat hij voor de doornenkroon betaalde, zou groter zijn dan de kosten van de bouw van de Sainte-Chapelle.

De doornenkroon is in de 20e eeuw diverse malen getoond, in elk geval in 1939, 1997, 2003, 2014 en 2016 in de Notre-Dame. Het relikwie is in een gouden omkadering gevat.

Op 15 april 2019 werd de Reliek tijdens de grote brand in de Notre-Dame samen met andere relikwieën waaronder de spijkers en het stukje hout van het Heilig Kruis vanuit de Schatkamer van de Notre Dame veilig gesteld. De relikwieën zijn zolang de herstelwerkzaamheden duren in het Louvre ondergebracht.

Peccantem me quotidie - Carlo Gesualdo

Paus Benedictus XVI Tweede zondag Veertigdagentijd - Im Geist erneuert den österlichen Festen entgegen gehen.

 

Ist nicht etwa das ganze Evangelium in dem einen Gebot der Liebe zusammengefasst? Die Praxis des Almosens in der Fastenzeit wird also zu einem Mittel, in unserer christlichen Berufung voranzuschreiten. Wenn der Christ sich hingibt ohne zu zählen, bezeugt er: Nicht der materielle Reichtum diktiert die Gesetze der Existenz, sondern die Liebe. Was dem Almosen seinen Wert gibt, ist je nach den Möglichkeiten und Umständen des einzelnen die Liebe, die zu verschiedenen Formen der Hingabe inspiriert.

Die Vorbereitung auf Ostern lädt uns auch durch das Almosengeben zu einer geistlichen Schulung ein, damit wir in der Liebe wachsen und Christus selbst in den Armen erkennen. In der Apostelgeschichte wird berichtet, was der Apostel Petrus zum Gelähmten sagt, der am Tor des Tempels um Almosen bittet: „Silber und Gold besitze ich nicht. Doch was ich habe, das gebe ich dir: Im Namen Jesu Christi, des Nazoräers, geh umher“ (Apg 3,6).

Mit dem Almosen schenken wir etwas Materielles; es kann ein Zeichen der größeren Gabe sein, die wir anderen mit Wort und Zeugnis von Christus geben, in dessen Namen das wahre Leben ist. Diese Zeit nötigt uns daher durch persönliche und gemeinschaftliche Anstrengung, Christus anzuhangen und seine Liebe zu bezeugen.

Maria, die Mutter und treue Magd des Herrn, helfe den Gläubigen in ihrem „geistlichen Kampf“ der Fastenzeit, die Waffen des Gebetes, des Fastens und des Almosengebens recht zu nutzen. Im Geist erneuert gehen wir dann den österlichen Festen entgegen.

Entnommen aus: Botschaft von Papst Benedikt XVI. für die Fastenzeit 2008

Copyright 2007 - Libreria Editrice Vaticana

Lorenzo Perosi: Missa Secunda Pontificalis (1906) -Nog niet zo lang geleden, gewoon in een eenvoudige parochie in Rotterdam

23 February Saint Polycarp of Smyrna

Sancte Michael Archangele The St. Michael Prayer met NL tekst

Nederlandse versie:

Heilige aartsengel Michaël, verdedig ons in de strijd; wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de duivel. Heilige Michaël, vorst van de hemelse legerscharen, drijf Satan en de andere boze geesten, door de godelijke kracht in de hel terug. Amen.

Lorenzo Perosi - Tu es Petrus

22 February The Chair of St Peter

Grand Marais carpenter is in France rebuilding Notre Dame Cathedral Gerestaureerd met de originele Franse technieken en gereedschap!

Saint Léon de Catane - 20 Février (aka "the wonderworker")

February 19th: Saint Conrad of Piacenza - a saint arsonist - een heilige brandstichter

Palestrina: Peccantem me quotidie - I who sin every day Peccantemreeks 3

Peccantem me quotidie

et non penitentem,

Timor mortis conturbat me.

Quia in inferno nulla est redemptio.

Miserere mei, Deus, et salva me.

I who sin every day

and am not penitent

the fear of death troubles me:

For in hell there is no redemption.

Have mercy upon me, O God, and save me.

William Byrd - Peccantem me quotidie.

Peccantem me quotidie by Cristobal de Morales met tekst en Engelse vertaling

Peccantem me quotidie / I sin every day

Peccantem me quotidie

et non penitentem,

Timor mortis conturbat me.

I sin every day

and am not penitent;

the fear of death upsets me:

Peccantem me quotidie 

et non penitentem, 

timor mortis conturbat me. 

Quia in inferno nulla est redemptio.

Miserere mei, Deus, et salva me.

Because in hell there is no redemption.

Have mercy upon me, O God, and save me.

Dominica I in Quadragesima - Introitus (Invocabit me)

Heilige Mis - Zondag 18 februari 2024 - 1e Zondag Veertigdagentijd Bavokathedraal Haarlem

17 February Seven Founders of the Order of Servites - then and now.

 

The Seven Founders of the Order of Servites were born in Florence & had a special devotion to the Blessed Virgin Mary. They received a vision of Our Lady. 

She told them: "You will found a new order & you will be my witnesses throughout the world."

Servite Tradition now:

The Glory of These Forty Days - Saint Gregory the Great

1 The glory of these forty days

we celebrate with songs of praise,

for Christ, by whom all things were made,

himself has fasted and has prayed.

2 Alone and fasting Moses saw

the loving God who gave the law.

And to Elijah, fasting, came

the steed and chariots of flame.

3 So Daniel trained his mystic sight,

delivered from the lion’s might.

And John, the Savior’s friend, became

the herald of Messiah’s name.

4 Then grant, O God, that we may, too,

return in fast and prayer to you.

Our spirits strengthen with your grace,

and give us joy to see your face.

Attende Domine et Miserere

Luister, Heer, en heb medelijden,

want wij hebben tegen U gezondigd.

Tot u hoogste Koning, Verlosser van allen,

slaan wij wenend onze ogen op:

verhoor, Christus, de smeekgebeden.

Rechterhand van de Vader, hoeksteen,

heilsweg, hemelpoort,

was weg de smetten van onze vergrijpen.

God, wij vragen uw majesteit:

hoor met uw heilige oren naar het gezucht:

vergeef genadig onze misdaden.

Tegen U hebben wij misdaden begaan,

met berouwvol hart onthullen wij onze geheimen:

Verlosser, moge uw liefde ze negeren.

Onschuldig gevangen, zonder verzet weggevoerd,

veroordeeld door valse getuigen tegenover goddelozen:

bewaar hen, Christus, die Gij verlost hebt.

What is Ash Wednesday? - Kids only

Introitus - Misereris omnium Aswoensdag

13 februari - HH. Harlindis en Relindis Ommegang 2022 (Bisdom Hasselt-B)

In Eike leefden Harlindis en Relindis samen met hun ouders en een kleine groep van religieuze vrouwen. Ze volgden de regel van Benedictus, net als Willibrordus zelf. Zodra de religieuze gemeenschap uit twaalf personen bestond, verkreeg ze de status van abdij. Harlindis en Relindis ontvingen regelmatig bezoek van de onvermoeibaar rondreizende H. Willibrordus en later van de H. Bonifatius. Willibrordus wijdde Harlindis tot eerste abdis, na haar dood wijdde Bonifatius Relindis tot haar opvolgster. Beide zussen pasten perfect in de wereld van gelovige vrouwen rond deze twee heiligen. “De voorname rol die vrouwen in deze intellectuele renaissance speelden is opmerkelijk”, schreef C.H. Talbot in 1954. In Engeland en Ierland stonden talrijke gemeenschappen onder leiding van hoog opgeleide abdissen. Er is een brief bewaard van Bonifatius aan de abdis Eadburga van Thanet, waarin hij haar vraagt om voor hem een afschrift te maken van de brieven van Paulus, in letters van goud. In de biografie van Harlindis en Relindis lezen we ook dat zij een evangelieboek maakten, een psalterium en verschillende andere heilige boeken, waarmee ze hun medezusters konden onderrichten.


vindplaats tekst: https://www.codexeyckensis.be/harlindis-en-relindis

Unique color recordings of Pope Pius XII

Monsignor Frisina - Jesus is my life

Uitstelling en Aanbidding in ondergrondse Pie X-Basilique in Lourdes aan vooravond feest OLV van Lourdes - direct

Uit het getijdengebed van 10 februari: H. Scholastica tegen haar broer H. Benedictus - "Jij zei neen en toen heb ik het maar aan God gevraagd".

Scholastica was de zuster van de heilige Benedictus en werd omstreeks 480 te Nursia in Umbrië geboren. Samen met haar broer wijdde zij zich geheel aan God. Zij volgde Benedictus naar Monte Cassino, waar zij omstreeks 547 stierf.

Uit de Dialogen van de heilige paus Gregorius de Grote († 604)

Zij die het meest liefhad, vermocht het meest.

De zuster van de heilige Benedictus, Scholastica, was vanaf haar prilste jeugd aan God toegewijd. Zij had de gewoonte één keer per jaar haar broer te bezoeken. De man Gods daalde dan af om haar te ontmoeten in een gebouwtje dat tot het klooster behoorde.

Op zekere dag, toen zij zoals gewoonlijk weer kwam, daalde haar eerbiedwaardige broer met zijn leerlingen af en kwam naar haar toe. Zij brachten de hele dag door met de lofprijzing van God en met gesprekken over godsdienstige onderwerpen. Toen de duisternis van de nacht inviel, namen zij voedsel tot zich.

Toen het tijdens die gesprekken steeds later werd, vroeg de heilige kloosterlinge hem: ‘Ik vraag je, mij deze nacht niet te verlaten, opdat wij tot de morgen een weinig spreken over de vreugde van het leven in de hemel.’ Hij gaf haar ten antwoord: ‘Wat zeg je daar, zuster, ik kan in geen geval buiten mijn cel blijven.’

Toen de heilige kloosterlinge haar broer zo hoorde weigeren, vouwde zij haar handen op tafel en legde haar hoofd erop om de almachtige God iets te vragen. Toen zij haar hoofd van de tafel oprichtte, begon het zo te weerlichten en te donderen en brak er zo’n zware stortbui los, dat noch de eerbiedwaardige Benedictus, noch zijn medebroeders die bij hem aanwezig waren en daar zaten, een voet buiten de deur konden zetten.

Toen begon de man Gods bedroefd te klagen: ‘Moge de almachtige God je vergeven, maar wat heb je nu gedaan?’ Scholastica antwoordde hem: ‘Kijk, ik heb je iets gevraagd en je wilde niet naar mij luisteren. Toen heb ik het maar aan mijn God gevraagd en Hij heeft naar mij geluisterd. Dus ga nu maar naar buiten, als je kunt, verlaat mij maar en ga maar terug naar het klooster.’

Benedictus echter moest tegen zijn zin daar blijven en zo gebeurde het dat zij de hele nacht wakend doorbrachten en door heilige gesprekken over het geestelijk leven elkaar verrijkten.

Geen wonder dat de vrouw méér dan hij vermocht: volgens Johannes’ woord is God immers liefde (vgl. 1 Joh. 4, 8) en daarom was het terecht dat zij die het meest liefhad, het meest vermocht.

En zie, toen de man Gods na drie dagen, in zijn cel zittend, zijn ogen ten hemel sloeg, zag hij dat de ziel van zijn zuster, die buiten het lichaam getreden was, in de gedaante van een duif in het verborgene van de hemel doordrong. Hij verheugde zich over zoveel heerlijkheid en bracht God in gezangen en lofprijzingen dank. Hij zond zijn broeders om haar lichaam naar het klooster te brengen en het in het graf te leggen, dat hij voor zichzelf bereid had.

En zo gebeurde het dat ook het graf hun lichamen niet van elkaar kon scheiden, zoals zij altijd één van geest waren geweest in God.

Story of Saint Scholastica

SANT’AGATA 2024 | SALITA DEI CAPPUCCINI STREPITOSA | CATANIA - serie filmpjes over kleurrijke processie. H. Agatha wordt niet vergeten.

February 5 St. Paul Miki and companions, martyrs

Solenne Pontificale in onore di Sant'Agata in Basilica Cattedrale Sant'Agata V.M. - Catania 2024

Toelichting van Mgr. Hendriks bij het feest van de Sint Agathakerk in Beverwijk (2024) - "Een moedige maagd"

De heilige Agatha, mar­telares 

en gestorven in de christen­ver­vol­ging rond 250 na Christus,
wordt op vele plaatsen vereerd.
Aller­eerst na­tuur­lijk in Catania op Sicilië,
vlakbij de vulkaan de Etna,
waar de bevol­king haar bescher­ming inroept
tegen de lava­stro­men
- van­daar is zij bescherm­hei­lige tegen brandwon­den - ,
maar ook op tal van andere plaatsen.
Want zij was een moe­dige vrouw
die zich dapper verweerde
tegen pogingen haar als pros­ti­tuee te laten werken
en tegen grens­over­schrij­dend gedrag.
Behalve christen­ver­vol­ging zat er waar­schijn­lijk ook achter
dat men grip wilde krijgen op het bezit van haar familie.
Maar Agatha hield vol,
beleed haar geloof
en wilde geen schaamte­loze dingen doen,
maar haar zuiver­heid bewaren.
Op deze gedenk­dag van Agatha
gedenken en vieren we het jubileum van de kerk.

Catania's Saint Agatha Festival - Culture and Traditions in Sicily, Italy

5 February St. Agatha of Sicily

St. Agatha, also known as Agatha of Sicily, is one of the most highly venerated virgin martyrs of the Catholic Church. She is believed to be born around 231 in either Catania or Palermo, Sicily

From her very early years, the beautiful Agatha became a consecrated virgin. But that did not stop men from desiring her.

Quintianus desired Agatha and because he was of high diplomatic ranking, thought he could force her to turn away from her vow. Agatha consistently turned down his proposals. 

Knowing she was a Christian during the persecution of Decius, he had her arrested and brought before the judge. He was the Judge. 

Because she only reaffirmed her belief in God, Quintianus had her imprisoned in a brothel. 

Agatha never lost her confidence in God, even after a month of assaults and efforts to get her to abandon her vow to God. 

Enraged, Quintianus sent her off to a prison.

Agatha continued to proclaim Jesus as her Savior. So, Quintianus ordered her to be tortured. 

Noticing Agatha was enduring the torture with a sense of cheer, he commanded she be subjected to a worse form of torture. 

He then sent her back to prison with an order of no food or medical attention. But the Lord was her Sacred Physician and protector. Agatha then had a vision of the apostle, St. Peter, who healed her wounds through his prayers.

After four days, Quintianus had her stripped and rolled over hot coals mixed with sharp shards. When she was returned to prison, Agatha prayed, "Lord, my Creator, you have ever protected me from the cradle; you have taken me from the love of the world and given me patience to suffer: receive now my soul." 

Agatha is believed to have passed into Heaven around the year 251.

St. Agatha is the patron saint of Sicily, bellfounders, breast cancer patients, rape victims, and wet nurses. She is also considered a powerful intercessor when people suffer from fires. Her feast day is celebrated on February 5. 

5 February, Story of Saint Agatha

The Barcelona Cathedral of the Holy Cross and Saint Eulalia | Barcelona ...

Messe des 800 ans de l'église Saint-Eustache à Paris - monumentale pontificale Hoogmis

Introitus: Venite adoremus Deum - Dominica V per annum

4 februari - De heilige Veronica – De vrouw die het gezicht van Jezus droogde

De heilige Veronica is een legendarische vrouw die Jezus volgde op zijn tocht naar Golgotha, waar hij gekruisigd zou worden. Onderweg zou de vrouw Jezus’ bezwete en bebloede gelaat met een doek hebben gedroogd. Daarna trof ze diens gelaatstrekken op de doek aan. In de kunst is Veronica daarom vaak afgebeeld als een rouwende vrouw met een doek in haar handen, met daarop een afbeelding van Christus’ gelaat.

Het verhaal van Veronica wordt niet in de bijbel vermeld maar maakt wel onderdeel uit van de traditionele veertien staties, die Jezus’ martelaarsgang door de Via Dolorosa markeren naar de plaats van kruisiging. Volgens de overlevering stapte zij op Jezus af toen hij bezweek onder het gewicht van het kruis, dat hij zelf moest dragen.

In de Oude Sint-Pietersbasiliek in Rome werd vanaf de achtste eeuw na Christus een doek bewaard waarvan beweerd werd dat dit de doek van Veronica was. Het relict werd tot zeker de veertiende eeuw vereerd wat ook te maken had met het feit dat beweerd werd dat personen die de doek hadden aanschouwd, geen gewelddadige dood konden sterven. Volgens sommige verhalen ging de doek in de zestiende eeuw verloren tijdens de plundering van Rome door Duitse en Spaanse soldaten. Vandaag de dag zijn er nog verschillende kerken die beweren de doek in bezit te hebben. De bekendste daarvan is het kapucijnenklooster van Manoppello in de Apennijnen. In 2006 bezocht paus Benedictus XVI deze kerk nog om de doek van Veronica te vereren.

De naam van Veronica wordt nergens in de bijbel vermeld. Er zijn ook geen historische aanwijzingen die erop wijzen dat het hier om een historisch figuur gaat. Haar naam lijkt te verwijzen naar de gebeurtenis tijdens de kruisweg. Veronica is vermoedelijk namelijk afgeleid van vera ikon wat zoveel betekent als ‘het ware beeld’. In oude versies van de legende wordt Veronica ook wel eens Berenice genoemd, wat staat voor ‘de zegenbrengster’. De naam Veronica duikt vanaf de vijfde en zesde eeuw in legendes op. Vroeger werd zij ook wel eens vereenzelvigd met een vrouw die aan ernstige bloedvloeiingen leed en door Jezus werd genezen. Deze geschiedenis is beschreven in het evangelie van Lucas (8:42-48). Volgens sommige verhalen was Veronica de vrouw van Zacheüs, een tollenaar (soort belastingambtenaar) die in het Nieuwe Testament wordt genoemd.

Bron: historiek.net

3 February St. Blaise

3 February Story of Saint Blaise

HOMILY OF POPE BENEDICT XVI Thursday, 2 February 2006 Feast of Jesus' Presentation at the temple

Dear Brothers and Sisters,

Today's Feast of Jesus' Presentation at the temple 40 days after his birth places before our eyes a special moment in the life of the Holy Family:  Mary and Joseph, in accordance with Mosaic law, took the tiny Jesus to the temple of Jerusalem to offer him to the Lord (cf. Lk 2: 22). Simeon and Anna, inspired by God, recognized that Child as the long-awaited Messiah and prophesied about him. We are in the presence of a mystery, both simple and solemn, in which Holy Church celebrates Christ, the Anointed One of the Father, the firstborn of the new humanity.

The evocative candlelight procession at the beginning of our celebration has made us relive the majestic entrance, as we sang in the Responsorial Psalm, of the One who is "the King of glory", "the Lord, mighty in battle" (Ps 24[23]: 7, 8). But who is the powerful God who enters the temple? It is a Child; it is the Infant Jesus in the arms of his Mother, the Virgin Mary. The Holy Family was complying with what the Law prescribed:  the purification of the mother, the offering of the firstborn child to God and his redemption through a sacrifice.

In the First Reading the Liturgy speaks of the oracle of the Prophet Malachi:  "The Lord... will suddenly come to his temple" (Mal 3: 1). These words communicated the full intensity of the desire that had given life to the expectation of the Jewish People down the centuries. "The angel of the Covenant" at last entered his house and submitted to the Law:  he came to Jerusalem to enter God's house in an attitude of obedience.

The meaning of this act acquires a broader perspective in the passage from the Letter to the Hebrews, proclaimed as the Second Reading today. Christ, the mediator who unites God and man, abolishing distances, eliminating every division and tearing down every wall of separation, is presented to us here.

Christ comes as a new "merciful and faithful high priest in the service of God, to make expiation for the sins of the people" (Heb 2: 17). Thus, we note that mediation with God no longer takes place in the holiness-separation of the ancient priesthood, but in liberating solidarity with human beings.

While yet a Child, he sets out on the path of obedience that he was to follow to the very end.

The Letter to the Hebrews highlights this clearly when it says:  "In the days of his earthly life Jesus offered up prayers and supplications... to him who was able to save him from death.... Although he was a Son, he learned obedience through what he suffered; and being made perfect he became the source of eternal salvation to all who obey him" (cf. Heb 5: 7-9).

The first person to be associated with Christ on the path of obedience, proven faith and shared suffering was his Mother, Mary. The Gospel text portrays her in the act of offering her Son:  an unconditional offering that involves her in the first person.

Mary is the Mother of the One who is "the glory of [his] people Israel" and a "light for revelation to the Gentiles", but also "a sign that is spoken against" (cf. Lk 2: 32, 34). And in her immaculate soul, she herself was to be pierced by the sword of sorrow, thus showing that her role in the history of salvation did not end in the mystery of the Incarnation but was completed in loving and sorrowful participation in the death and Resurrection of her Son.

Bringing her Son to Jerusalem, the Virgin Mother offered him to God as a true Lamb who takes away the sins of the world. She held him out to Simeon and Anna as the proclamation of redemption; she presented him to all as a light for a safe journey on the path of truth and love.

The words that came to the lips of the elderly Simeon:  "My eyes have seen your salvation" (Lk 2: 30), are echoed in the heart of the prophetess Anna. These good and devout people, enveloped in Christ's light, were able to see in the Child Jesus "the consolation of Israel" (Lk 2: 25). So it was that their expectation was transformed into a light that illuminates history.

Simeon was the bearer of an ancient hope and the Spirit of the Lord spoke to his heart:  for this reason he could contemplate the One whom numerous prophets and kings had desired to see:  Christ, light of revelation for the Gentiles.

He recognized that Child as the Saviour, but he foresaw in the Spirit that the destinies of humanity would be played out around him and that he would have to suffer deeply from those who rejected him; he proclaimed the identity and mission of the Messiah with words that form one of the hymns of the newborn Church, radiant with the full communitarian and eschatological exultation of the fulfilment of the expectation of salvation. The enthusiasm was so great that to live and to die were one and the same, and the "light" and "glory" became a universal revelation.

Anna is a "prophetess", a wise and pious woman who interpreted the deep meaning of historical events and of God's message concealed within them. Consequently, she could "give thanks to God" and "[speak of the Child] to all who were looking for the redemption of Jerusalem" (Lk 2: 38).

Her long widowhood devoted to worship in the temple, fidelity to weekly fasting and participation in the expectation of those who yearned for the redemption of Israel culminated in her meeting with the Child Jesus.

Amen!

Vindplaats: vatican.va

Unbelievable Restoration of Notre Dame Cathedral in Paris

Arvo Pärt - Nunc dimittis - Moderne compositie op eeuwenoude liturgische tekst die ook nu nog dagelijks wordt gebeden in de Completen (Nachtgebed).

Lumen ad revelationem gentium - processie antifoon Maria Lichtmis

Lezingen H. Mis 2 februari - Opdracht van de Heer - feest - Maria Lichtmis - "Mijn ogen hebben thans uw heil aanschouwd"

Eerste lezing (Mal. 3, 1-4)
Dit zegt de Heer God: Ik zend mijn gezant voor Mij uit om voor Mij de weg te banen. En aanstonds treedt dan de Heer zijn heiligdom binnen, de Heer die gij zoekt, de engel van het verbond, naar wie gij verlangend uitziet. Let op, Hij komt, zegt de Heer van de hemelmachten. Maar wie kan de dag van zijn komst verdragen? Wie zal er staande blijven wanneer Hij verschijnt? Want Hij is als het vuur van de smelter, als het loog van de blekers. Hij zet zich neer om het zilver te smelten en te zuiveren, om de levieten te zuiveren en hen, als goud en zilver, te louteren, zodat zij de Heer weer op de vereiste wijze offergaven kunnen brengen. Dan zal het offer van Juda en Jeruzalem de Heer weer behagen, zoals in het verleden, in de voorbije jaren.

Tweede lezing (Hebr. 2, 14-18)
Broeders en zusters, de kinderen van één familie hebben deel aan hetzelfde vlees en bloed; daarom heeft Jezus ons bestaan willen delen, om door zijn dood de vorst van de dood, de duivel, te onttronen en om hen te bevrijden, die door de vrees voor de dood heel hun leven aan onvrijheid onderworpen waren. Want het zijn niet de engelen wier lot Hij zich aantrekt, maar de nakomelingen van Abraham. Vandaar dat Hij in alles aan zijn broeders gelijk moest worden, om als een medelijdend en getrouw hogepriester hun belangen bij God te behartigen en de zonden van het volk uit te boeten. Omdat Hij zelf de proef van het lijden doorstaan heeft, kan Hij allen helpen die beproefd worden.

Evangelie (Lc. 2, 22-40)
Toen de tijd aanbrak waarop Maria en het kind volgens de Wet van Mozes gereinigd moesten worden, brachten zijn ouders Jezus naar Jeruzalem om Hem aan de Heer op te dragen, volgens het voorschrift van de Wet des Heren: elke eerstgeborene van het mannelijk geslacht moet aan de Heer worden toegeheiligd, en om volgens de bepalingen van de Wet des Heren een offer te brengen, namelijk een koppel tortels of twee jonge duiven. Nu leefde er in Jeruzalem een zekere Simeon, een wetgetrouw en vroom man, die Israëls vertroosting verwachtte, en de heilige Geest rustte op hem. Hij had een godsspraak ontvangen van de heilige Geest, dat de dood hem niet zou treffen, voordat hij de Gezalfde des Heren zou hebben aanschouwd. Door de Geest gedreven was hij naar de tempel gekomen. Toen de ouders het kind Jezus daar binnenbrachten om aan Hem het voorschrift der Wet te vervullen, nam Simeon het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden: “Uw dienaar laat Gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan: mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd, dat Gij voor alle volken hebt bereid; een licht dat voor de heidenen straalt, een glorie voor uw volk Israël.” Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat van Hem gezegd werd. Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder: “Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden, en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.” Er was ook een profetes, Hanna, een dochter van Fanuël, uit de stam van Aser. Zij was hoogbejaard en na haar jeugd had zij zeven jaren met haar man geleefd. Nu was zij een weduwe van vierentachtig jaar. Ze verbleef voortdurend in de tempel en diende God dag en nacht door vasten en gebed. Op dit ogenblik kwam zij naderbij, dankte God en sprak over het kind tot allen, die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten. Toen zij alle voorschriften van de Wet des Heren vervuld hadden, keerden zij naar Galilea, naar hun stad Nazaret terug. Het kind groeide op en nam toe in krachten; het werd vervuld van wijsheid en de genade Gods rustte op Hem.

Saint John Bosco - the Gentle Shepherd

31 January - Story of Saint Don Bosco