vrijdag 15 december 2023
zondag 3 december 2023
zondag 27 november 2022
Lezingen H. Mis 1e zondag van de advent, jaar A Weest dus waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt.
Visioen van Jesaja, de zoon van Amos, over Juda en Jeruzalem. Op het einde der dagen zal de berg waarop de tempel van de Heer staat, oprijzen boven alle bergen en uitsteken boven alle heuvels. Alle volkeren zullen erheen stromen en talloze naties erheen trekken. Zij zullen zeggen: “Kom, laat ons optrekken naar de berg van de Heer, naar de tempel van Jakobs God. Hij zal ons zijn wegen wijzen en wij zullen zijn paden bewandelen. Want uit Sion komt de Wet, het Woord van de Heer uit Jeruzalem. Oordelen zal Hij de volkeren, rechtspreken over de talloze naties. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers, hun speren tot sikkels. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander, en niemand zal nog leren oorlog voeren. Huis van Jakob, kom, laat ons wandelen in het licht van de Heer.”
Tweede lezing (Rom 13,11-14)
Broeders en zusters, gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken. Thans is ons heil dichterbij dan toen wij tot het geloof kwamen. De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan. Laten wij ons dus ontdoen van de werken der duisternis en ons wapenen met het licht. Laten wij ons behoorlijk gedragen als op klaarlichte dag, en ons onthouden van braspartijen en drinkgelagen, van ontucht en losbandigheid, van twist en nijd. Bekleedt u met de Heer Jezus Christus en koestert geen zondige begeerten meer.
Evangelie (Mt. 24,37-44)
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: “Zoals het ging in de dagen van Noach, zo zal het gaan bij de komst van de Mensenzoon. Zoals de mensen in de dagen vóór de zondvloed doorgingen met eten en drinken, met huwen en ten huwelijk geven, tot op de dag waarop Noach de ark binnenging, en zij niets vermoedden totdat de zondvloed kwam en allen wegrukte: zo zal het gaan bij de komst van de Mensenzoon. Dan zullen er twee op de akker zijn: de een wordt meegenomen, de ander achtergelaten: twee vrouwen zullen met de molen aan het malen zijn: de een wordt meegenomen, de andere achtergelaten. Weest dus waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt. Begrijpt dit wel: als de eigenaar van het huis wist op welk uur van de nacht de dief zou komen, zou hij blijven waken en in zijn huis niet laten inbreken. Weest ook gij dus bereid, omdat de Mensenzoon komt op het uur waarop gij het niet verwacht.”
zaterdag 26 november 2022
Rorate Caeli desuper - Klassiek Adventslied bijvoorbeeld na H. Communie of na de H.Mis
In the seventeenth century, Rorate was arranged into a hymn combining the traditional text with other scriptural passages used in the liturgy for Advent. The earliest known version is in the Oratorian Officia Propria (1673); it also appears in French diocesan rites, such as the Rouen Processional of 1729 and 1763.[2]
The hymn was popularized in English by the English Hymnal. In the Book of Hymns (Edinburgh, 1910), p. 4, W. Rooke-Ley translates the text in connection with the O Antiphons ('Mystic dew from heaven Unto earth is given: / Break, O earth, a Saviour yield—Fairest flower of the field').[1] The text also forms the basis for the hymn 'O Heiland, reiß die Himmel auf'.
The traditional English translation of the text is from the English Hymnal (except for the third verse, and with the last verse modified here to follow the Latin).
In addition to traditional plainsong, musical settings of the Rorate coeli have been composed by amongst others, Giovanni Pierluigi da Palestrina (1572), Jacob Handl (1586), William Byrd (1605) and Heinrich Schütz (1639).[3]
Settings of the English text, Drop down ye heavens, have been written by a number of composers, including Judith Weir (written in 1983 for the choir of Trinity College Chapel, Cambridge),[4] Andrew Cusworth[5] and Richard Hey Lloyd (1979).[6]
| Latin | English |
|---|---|
| Roráte caéli désuper, et núbes plúant jústum. | Drop down, ye heavens, from above, and let the skies pour down righteousness. |
Ne irascáris Dómine, | Be not wroth very sore, O Lord, |
Peccávimus, et fácti súmus tamquam immúndus nos, | We have sinned, and are as an unclean thing, |
Víde Dómine afflictiónem pópuli túi, | Behold, O Lord, the affliction of thy people, |
Vos testes mei, dicit Dóminus, | Ye are my witnesses, saith the Lord, |
Consolámini, consolámini, pópule méus: | Comfort ye, comfort ye my people; |
Mgr. Robert Barron FIRST SUNDAY OF ADVENT
Friends, in today’s Gospel Jesus tells his disciples to be vigilant. Today marks the beginning of Advent, the great liturgical season of vigilance, of waiting and watching.
What practically can we do during this season of vigil keeping? What are some practices that might incarnate for us the Advent spirituality?
I strongly recommend the classically Catholic discipline of Eucharistic adoration. To spend a half hour or an hour in the presence of the Lord is not to accomplish or achieve very much—it is not really "getting" anywhere—but it is a particularly rich form of spiritual waiting.
As you keep vigil before the Blessed Sacrament, bring to Christ some problem or dilemma that you have been fretting over, and then say: "Lord, I’m waiting for you to solve this, to show me the way out, the way forward. I’ve been running, planning, worrying, but now I’m going to let you work." Then, throughout Advent, watch attentively for signs.
Also, when you pray before the Eucharist, allow your desire for the things of God to intensify; allow your heart and soul to expand. Pray, "Lord, make me ready to receive the gifts you want to give," or even, "Lord Jesus, surprise me."